اگر شما یک دندان یا همه دندان ها را به دلایل مختلف از دست دادید قطعا باید راه حلی برای جبران بی دندانی بیابید که زیبایی دندان هایتان را برگرداند. اگر نمی خواهید از “پروتز های دندانی” و یا “پل دندان مصنوعی” استفاده کنید، می توانید از ایمپلنت ها استفاده کنید. برخلاف پروتزهای دندانی که قابل برداشتن هستند، ایمپلنت ها بصورت دائمی بوده و به استخوان فک متصل می شوند.

از دست دادن دندان در طی یک تصادف یا ضربه باعث می شود تا جای آن خالی بماند؛ اما این پایان قضیه نیست. اگر یک دندانتان بیفتد یا آن را بکشید و بگذارید جای آن خالی بماند دندانهای مجاور از جای خود حرکت کرده و منحرف می شوند. بنابراین همراستایی تمام دندانهایتان ممکن است بهم بخورد. علاوه بر اینها با خالی ماندن جای دندان ها،به تدریج استخوان زیر آن تحلیل رفته و از بین میرود و سبب ایجاد درد در فک و سر خواهد شد.

اگر در استخوان فک و دندان هایتان شکاف خالی وجود دارد، می توانید از روش ایمپلنت دندانی به منظور بازگردانی زیبایی و کارایی دندان از دست داده ی خود باشید. زمانی که ایمپلنت دندانی در جای خود قرار داده شد، یک ساختار شیمیایی و مکانیکی به دنبال آن در استخوان فک ایجاد خواهد شد. درواقع استخوان فک به ایمپلنت مورد نظر چسبیده و محکم می شود.

دندان از دست رفته باید به سرعت جایگزینی پیدا کند تا دندان های دیگر شکل و ظاهر خود را از دست ندهند. برای این کار می تواند از پل های ثابت دندانی یا ایمپلنت استفاده کرد. هر دو روش مذکور عملکرد مناسبی داشته و زیبایی از دست رفته را جبران می کنند.

ایمپلنت دندان نوعی پایه تیتانیومی سازگار با سلول های بدن است. از ایمپلنت های دندانی به عنوان جایگزینی مناسب و دائمی به جای یک یا چند دندان از دست رفته استفاده می شود که در طی عمل جراحی بر روی استخوان فک قرار داده می شود.

پس از گذشت مدتی حدود ۲ تا ۶ ماه از کاشت ایمپلنت، سطح تیتانیومی فیکسچر با استخوان مجاورش پیوند محکمی برقرار می کند؛ یعنی تیتانیوم این قابلیت را دارد که با استخوان جوش بخورد. به این پدیده اصطلاحا Osseointegration گفته می شود.

پس گذشتن زمان بهبودی، از ایمپلنت برای اتصال تاج دندانی، پل میان دندانی و یا پروتز استفاده میشود.

در ابتدا برای انجام ایمپلنت، باید سابقه و بهداشت سلامت دندان های فرد مورد ارزیابی قرار بگیرد. سپس باید از دهان معاینه کامل بالینی صورت گیرد تا نواحی مورد نظر برای کاشت ایمپلنت مورد ارزیابی قرار گیرند. این ارزیابی ها می تواند شامل عکس برداری از دهان با کمک عکسبرداری X-Ray نیز شود.

پس از ارزیابی بیمار، یک طرح درمانی جامع می تواند برنامه ریزی شده و مورد استفاده قرار گیرد. برای کاشت ایمپلنت ها در استخوان فک، نیاز است تا فرد تحت بیهوشی عمومی قرار گیرد.

افرادی که می خواهند از ایمپلنت دندانی استفاده کنند، نیاز است که بدانند برای جایگزین دندان /دندان های از دست داده شان، چه تعداد ایمپلنت نیاز است.  این سوالی است که باید در طی برنامه ریزی درمانی و کاشت ایمپلنت، به آن پاسخ داده شود. بر حسب تجربه، تقریبا می توان گفت که ازای هر دندان از دست رفته، یک ایمپلنت نیاز است. در دندان های خلفی در صورت نیاز  به کاشت ایمپلنت، به ازای هر دندان یک ایمپلنت نیاز است. هر دندان آسیا نیز برای کاشت ایمپلنت، نیاز به دو ایمپلنت دارد. دیگر دندان ها هر کدام تنها نیاز به یک ایمپلنت برای جایگزینی دارند. سایر عوامل تعیین کننده برای تعیین تعداد ایمپلنت های مورد نیاز در یک بیمار عبارت است از کیفیت و کمیت استخوان بیمار. همچنین آناتومی استخوان های فک و صورت فرد بیمار و نیز میزان هزینه ای که وی قرار است کند، از عوامل تعیین کننده در انتخاب نوع و تعداد ایمپلنت ها است.

زمانی که از ایمپلنت برای پروتز های دندانی استفاده شود، بطور معمول ۴ ایمپلنت در فک پایینی و ۶ ایمپلنت در فک بالایی قرار داده شده تا پروتز بر روی آن ثابت شود.  این ایمپلنت ها به سرعت نصب شده و هزینه هر یک از آنها حدود ۸۰۰ دلار است.